Haar hele leven gaf Diny van Bruggen zorg aan anderen. Als kinderarts in Nederland, als hulpverlener in de vluchtelingenkampen van Thailand en in de ziekenhuizen van Cambodja. En als directeur van de hulpverlenings-organisatie De Brug, die zij zelf oprichtte. Nu is Diny zelf ernstig ziek. Ze balanceerde op het randje van de dood. Maar kennelijk is haar werk op aarde nog niet klaar, want ze knapte weer op. Ze kreeg nog energie om weer aan een boek te werken.
In dit boek wil zij aan anderen overdragen welke lessen zij als hulpverlener heeft geleerd, vaak met veel vallen en opstaan en door hoop en wanhoop heen. Ze vertelt over wat fouten van goedbedoelende maar onkundige wester-lingen in een vreemd land kunnen aanrichten, maar ook over alles wat er in goede samenwerking tot stand kan komen. Ze vertelt over de hoogte- en dieptepunten in haar
leven en geloof, over de – soms amusante – verwikkelingen die ontstaan als je de taal en cultuur in een land niet voldoende kent. Over ziekzijn, het stervensproces en het enorme keerpunt als blijkt dat je weer mag – of moet – leven... 

Nog eenmaal komt Diny met haar verhaal over de brug.