In dit aangrijpende boek vertelt Henriette van Raalte-Geel hoe zij met haar moeder en zusjes in de jaren 1942-1945 in een interneringskamp opgesloten zat. Ze ondervonden aan den lijve dat de wrede en meedogenloze Jappen bezig waren hen langzaam maar zeker uit te hongeren. In deze uitzichtloze situatie werd de wil om te overleven steeds sterker. De moeders gingen tot de uiterste grenzen van vindingrijkheid om hun kinderen door de ellende te slepen. En de kinderen zelf? Zij wisten niet beter. Voor hen was het kamp hun gewone leven geworden. De schrijfster, haar moeder en zusjes, overleefden deze hel – wat in hoge mate te danken was aan de moed waarmee de moeder de Jappen trotseerde en de grote liefde en zorg voor haar kinderen. Mogen wij altijd in dit kamp blijven is en monument voor de moeders die als het ware hun leven gaven voor hun kinderen. Met een voorwoord van prof. dr. W.J. van der Dussen, wiens vader omkwam in een Jappenkamp.