Dr. Post vergelijkt de standpuntontwikkeling van de SGP met die van de ARP, de CHU, het GPV en de RPF. Al deze partijen hebben een antirevolutionaire wortel, maar zijn met het vrouwenkiesrecht op een onderscheiden wijze omgegaan.  

Op dit moment is de SGP de enige (protestantse) politieke partij die het passieve kiesrecht voor de vrouw (het recht om gekozen te worden) afwijst. In dit boek biedt dr. Post hiervoor een diepgaande verklaring, waartoe hij de beschikking had over uniek archiefmateriaal. Hij legt daarbij ook een verband met de rechtszaken waarin de SGP gewikkeld was of nog is. Post beantwoordt de vraag welke factoren tot nu toe bepalend zijn geweest voor de negatieve houding van de SGP tegenover het vrouwenkiesrecht. Hij concludeert dat het gaat om een complex van factoren zoals: van het vrouwenkiesrechtstandpunt een identiteitskwestie maken, angst voor gezichtsverlies, aan een negentiende-eeuwse, romantische opvatting over de man-vrouwverhouding vasthoudend, de rivaliteit met de ARP, een autoritaire partijleider, de dominantie van predikanten in het partijbestuur en het beroep op de onveranderlijke Bijbel en eeuwige beginselen.