In 1974 schrijft Golda Meir in haar autobiografie My Life: 'Ik heb er nooit aan getwijfeld, geen ogenblik, dat het werkelijke doel van de Arabische staten altijd de totale vernietiging van de staat Israël is geweest, en dat is het nog. En dat zelfs als wij ver achter de linies van 1967 tot een miniatuur enclave waren teruggetrokken, zij toch zouden hebben geprobeerd die uit te roeien, en ons tegelijkertijd.' 

Meer dan dertig jaar later is er niet veel veranderd. Op 26 oktober 2005 zei Mahmoud Ahmadinejad, de president van Iran, namens alle ayatollahs: 'De staat Israël moet niet alleen worden vernietigd, maar zal ook van de kaart worden geveegd!' Sindsdien heeft hij dit talrijke keren herhaald. Waarom zweeg de hele Arabische wereld in het Midden-Oosten oorverdovend over de toespraken van Ahmadinejad? Omdat hij keurig de heersende opvatting vertolkte van islamitische wetenschappers, politici en geestelijke leiders in het Midden-Oosten, voor wie Israël géén bestaansrecht heeft en daarom uiteindelijk moet worden vernietigd. Het is een uiterst naïeve misvatting van Europese en Amerikaanse politici te denken dat alleen terreurgroepen als Hezbollah en Hamas dit doel voor ogen staat. Waarom is de overtuiging dat Israël uiteindelijk géén bestaansrecht heeft en daarom van de kaart geveegd moet worden onder moslims (wetenschappers, hoogleraren, leraren, politici, imams, juristen, journalisten, columnisten, cartoonisten en makers van radio- en televisieprogramma's) zó wijdverspreid in het hele Midden-Oosten? 

Dit boek is een herziene uitgave van het in 2006 uitgekomen boek 'Van jodenhaat naar zelfmoordterrorisme'. De auteur stelt dat het Midden-Oosten conflict het simpelst te verklaren probleem op de hele aarde is, maar tegelijkertijd het moeilijkst om op te lossen. 'Het gaat kort gezegd hierom: Israël wil graag bestaan en de rechten van de Palestijnen om een eigen staat te hebben, erkennen. De Palestijnen en veel andere moslims en Arabieren erkennen echter níet het bestaansrecht van de joodse staat Israël.'