Het tweede deel van Jesaja spreekt grotendeels over de toekomst. Uitzondering zijn de hoofdstukken 36-39 die een historische setting hebben. Die toekomst spitst zich toe op de vestiging van het Messiaanse Rijk en dat betreft tot op heden onvervulde profetie.

Voorgaande mening wordt maar door weinigen gedeeld. De meeste verklaarders lezen in dit deel van Jesaja reeds vervulde profetie en betrekken die op de Babylonische ballingschap en de terugkeer van de Joden naar Kanaän. Kunnen wij een zo afwijkende mening dan wel solide onderbouwen? Is het niet alleen een mening die vooral voortkomt uit eigenmachtige theologie? Beslist niet. Want de onderbouwing voor onze mening ligt niet in een voorgekookt dogma, maar in het detail van de profetie van Jesaja. Want die bevestigt keer op keer dat de profeet over een onvervulde toekomst spreekt. Die details komen uit de grondtekst, echter die kennis is grotendeels nieuw. De traditionele theologie reageert daar helaas heel traag op.

Gebonden, 1012 pagina's.